21 september / competitie : VVS
Rotselaar – KWB Hombeek : 7 – 0

We wisten al van donderdag
dat we maar net aan voldoende spelers zouden geraken. Met Bart , out voor de rest van het seizoen,
Robbie in bed met Angina (wat denkt zijn vriendin hiervan ?), Imed, Arnie en
Bob die moesten werken, Gert, Kris, Gipsy, Thomas, Winghe die op vakantie waren
en de Solle die hoogst onzeker was, waren er 11 afwezigen en hielden we nog
juist 11 spelers over. Zondagochtend was
ook Michaël nog extra afwezig en trokken we met zes man naar Rotselaar en
hadden we 4 spelers die rechtstreeks naar ginder reden. Ter plaatse bleken er echter maar 9 spelers
te zijn. Patcho dacht dat we om 10u00
speelden en was nog onderweg.

Wie schrik heeft krijgt ook
slaag en we opteerden dan om op het grote veld van Rotselaar te gaan spelen in
een 4 – 2 – 2 opstelling met onze pocketspitsen Sakke en Wesley vooraan. Academisch voetbal moest er niet gespeeld
worden, proberen rap om te schakelen en onze snelle spitsen te bereiken was de
bedoeling. Dit lukte wonderwel want na 1
minuut kon de Sakke al op doel afgaan, maar besloot naast. Na 5 minuten kregen we echter de rekening al
gepresenteerd en werd het 1-0. Bijna een
kwartier ver. Wally veroverd de bal aan
onze 16, stormt naar voor en komt samen met Wesley en Sakke in een 3 tegen 2
situatie, maar de voorzet van de Sakke is niet goed en weg de kans op de
1-1. Patcho was ondertussen gearriveerd
en we konden met 10 man verder. We deden
aardig mee, maar vlak voor rust kregen we dan een tik want Rotselaar kon de 2-0
maken.

Na de rust probeerden we nog
wel. Zo konden Wally, Sakke en Wesley
nog eens uitbreken zoals in de eerste helft, maar Wally wachtte iets te lang
met de pass. Ook nog goed samenspel
Wally, Teck en Sakke maar het schot van Sakke was te slap. Halverwege de 2de helft kon Patcho
niet meer verder en stonden we terug met 9.
Rotselaar maakte er verspreid over de tweede helft nog 5 en zo werd de
eindstand 7-0.

Ploeg : Nico – Jordi, Teck,
Vos, Jonas – Bryan, Patcho, Wally – Wesley, Sakke

Langs de lijn : alleen uw
onvermoeibare reporter… en een hoop Rotselaarders

Conclusie : Een dikke pluim
voor de aanwezige spelers die nooit het hoofd lieten hangen, probeerden er het
beste van te maken en zich voor meer dan 100% de ziel uit het lijf liepen. Het meterke bier, alhoewel van een inferieure
kwaliteit, en de duvelkes na de wedstrijd waren dan ook meer dan verdiend.